از نگاه شیمیایی، سرامیک‌ها بر اساس آنچه نیستند تعریف می‌شوند. آنها جامدات غیرفلزی و غیرآلی هستند – به عبارت دیگر، آنچه باقی می‌ماند وقتی از فلزات و مواد آلی چیزی کم کنیم. برای بسیاری از افراد، سرامیک‌ها چیزهایی هستند مانند وسایل سفره‌خانه، ایجادهای سقف، گلدان‌ها، فناوره‌ها، برگرفته از کاپهای قهوه، برجستگی‌های شومینه، یا یک تنور پیتزا یا کاشی‌های دیوار آشپزخانه. این محصولات در صنعت به نام سرامیک‌های سنتی شناخته می‌شوند.
اما فراتر از این موارد رایج خانگی، موارد مختلفی وجود دارند که در آنها از سرامیک‌ها استفاده می‌شود. سرامیک‌های مقاوم به عنوان بخشی از سرامیک‌ها به عنوان یک ماده مقاوم در برابر حرارت، تنش مکانیکی یا مواد شیمیایی استفاده می‌شوند. از آنجا که در دماهای بالا شکل و استحکام خود را حفظ می‌کنند، در تمام فرآیندهای صنعتی دماهای بالا، اصولاً در فرآیندهای فلزی و همچنین در صنایع سیمان، شیشه، انرژی، فرآیندهای شیمیایی و غیره استفاده می‌شوند. سرامیک‌های مقاوم به طور مداوم در همکاری نزدیک با این فرآیندهای دمای بالا به نوآوری پیش می‌روند و یک صنعت اروپایی قدرتمند و خودمختار بدون مصرف مواد مقاومت نمی‌تواند تصور شود بدون سرامیک‌های مقاوم.
سرامیک‌های فنی به عنوان یکی از مواد موثرترین عصر ما محسوب می‌شوند. آنها در بسیاری از صنایع کاربرد دارند و محصولاتی مانند عایق‌ها، قطعات موتور، حامل‌های کاتالیست، جایگزین استخوان، فیلترها و بسیاری موارد دیگر را شامل می‌شوند. سرامیک‌های فنی به عنوان یک نقش‌آفرین فعّال در ساختار و ساخت یک جامعه اروپایی مقاوم و کربن-ناترال و در دستیابی به اهداف و اهداف معاهده سبز اتحادیه اروپا نقش می‌بازند.
بیشتر سرامیک‌های فنی به عنوان مواد صاف و غیرسمی و مضر در نظر گرفته می‌شوند، که به این معناست که در اغلب موارد آلاینده نیستند. قابل بازیافت بودن یک عامل کلیدی دیگر از پایداری است، و سرامیک‌های فنی می‌توانند به طور مؤثری مجدداً و دوباره مصرف شوند. سرامیک‌های فنی در چندین کاربرد و صنعت به جای آلیاژهای فلزی سنگین جایگزین شده و سرامیک‌ها را به عنوان یک سنگ بنا در تولید مواد مهندسی پیشرفته تثبیت کرده‌اند، که امکان تغییر به سمت راهکارهای مواد با عملکرد بالا و بلند
بدون دیدگاه